Unha de cambio xeracionais

Publicado en Sermos Galiza o 26 de Outubro de 2016.

Todo ten o seu ciclo e si rexeitamos este principio non obteremos máis que frustración. Ben o entenderon en Izquierda Unida no Estado cando algúns abandonaron o paraugas da súa organización para constituir unha alternativa diferente debido a que non veían posíbel a evolución dentro da estructura clásica. Non vou entrar a valorar o errado ou non da decisión. O feito é que teñen acabado por producir o cambio de ciclo xeneracional, sendo absorvidos por esas mesmas persoas que renunciaron a dar a loita internamente.

De fidelidades e responsabilidades

Deixéime enredar esta semana e acabei revisitando a tertulia política de V Televisión, ainda estou arrepentíndome, porque provocou en mín tantos sentimentos e reflexións que me está a desviar do camiño que tiña pensado trazas tras o 20D.

Os 104 do BNG

Publicado en Sermos Galiza o 27 de Abril do 2013

Celebróuse o primeiro Consello Nacional logo da profunda renovación practicada na XIV Asemblea Nacional e cun Portavoz Nacional de perfil moi alto e moi dialogante que, ademáis, non é nin será un profesional da política por ostentar ese cargo. Media de idade nos corenta e ún anos, paridade plena e cordialidade no debate. Un panorama diametralmente oposto ao que nos queren vender noutros medios.

A esquizofrenia que practican algúns ao redor do BNG é tal que os que eramos críticos co rumbo que estaba a tomar o BNG agora temos que defendernos dos erros daqueles que os cometeron pero que decidiron abandonar a formación ao non ser quen de hexemonizar o seu discurso fronte á rebeldía da militancia. Unha nova xeración loitaba por mudar o nacionalismo galego cunha postura crítica ao sistema namentres a súa propia formación loitaba por asimilarse ao mesmo.

Crise do sistema ou da sociedade?

Publicado en Sermos Galiza o 7 de marzo do 2013

Atopámonos nun momento crítico na nosa sociedade. Todo está en cuestión mais nada semella mudar. As antiguas fórmulas demostráronse inválidas pero as reforzamos ante cada decisión tomada para atallar a crise. Logo, qué é o que nos está a pasar? Non pretendo dar coa solucións, mais si instar a que reflexionemos en conxunto co fin de que a vontade colectiva atope o camiño correcto.

Ainda está fresco na memoria o proceso electoral vivido en Galiza, o resultado foi convulso por sorprendente e porque non afectou ao partido no Goberno do xeito que poderíamos agarda si a maioría da sociedade quixera de verdade facer borrón e conta nova. Engadamos á ecuación transcurrido o tempo voltamos a ter que falar de enquisas en medios de prensa.

A revitalización do BNG – Resultados, política e alternativas

Artigo publicado en Sermos Galiza o 27/12/2012

O proceso de consulta coas bases sociais que vén de iniciar o BNG é algo que deberían practicar asíduamente as formacións políticas, unha demanda activamente reclamada pola sociedade na actualidade. Fomos quen de ter a valentía e a humildade de abrirnos sin censuras a través dun documento que é tremendamente sinceiro.

Fuxo dunha análise do prantexado nese documento, mais sí que me gustaría tentar dar resposta ás preguntas que nel se reflexan, non sen antes sinalar o que é evidente pero que non todos teñen comprendido: o proceso de consulta coa sociedade busca escoitar e finalmente reflexionar sobre o escoitado.

A crise xeróuna a burbulla inmobiliaria

Artigo publicado no Sermos Galiza o 10/11/2012

O título é evidente, non si? E logo porqué lle seguimos a dar voltas ao asunto? Onte suicidóuse Amaia Egaña en Barakaldo porque con cincoenta e tres anos ían desaloxala da SÚA casa por falta de pago. E recalco SÚA porque hai quen pensa que as entidades de creto poden facer o que lles pete.

Efectivamente, existe unha Lei Hipotecaria que hai que cumprir, mais non é a única. Que as entidades de creto impoñan a súa tasación, pagada polo comprador iso sí, que obriguen á contratación de seguros asociados á concesión da hipoteca e que no momento da execución hipotecaria volten a impoñer a tasación que lles é máis favorable son prácticas todas elas contrarias á lei. E logo porqué non vemos ningunha patrulla da Policía ou da garda Civil levando a rastras a banqueiros? Porque teñen o poder que xenerosamente lles fumos dando coa nosa inacción e a elección de políticos que non nos representan.

De esquizofrenias, xenocidios e autocríticas

Artigo publicado no Sermos Galiza o 05/11/2012.

Si algo ten sido cíclico no BNG é a demanda de autocrítica e participación das bases. Mais nestas últimas datas semella que se viu transformando en reclamación de flaxelación pública. Semella que unha formación organizada nunha Asemblea Nacional na que participaron todos e todas o/as militantes que o desexaron non é todo o democrático que debera ser, así como a adopción de acordos por maioría. Os que pretenden condicionar as decisións do BNG califican as decisións asemblearias como erradas verdades absolutas. Mais as súas discrepancias, cando van máis aló da ocupación de cargos de representación, fican inmóviles e sin un mero asomo de alteración.

21-O – Eleccións Autonómicas 2012 – A oportunidade do cambio

É ben sinxelo o título, ainda que non por elo falto de orixinalidade. Cada comicio electoral é unha oportunidade de cambio si así o quixera o eleitorado, mais cada vez pérdese a ocasión para que se efectivice. No 21-O esa posibilidade ten que materializarse porque sinón as consecuencias serán terribles.

Non hai que amezar co desastre como estratexia electoral, xa vivimos nel como consecuencia dun modelo neoliberal salvaxe. Un pobo ao que se lle priva literalmente de capacidade para decidir, relegado simplemente a un cambio de caras. Unhas institucións políticas que teñen que obedecer os dictados de instancias non democráticas e que buscan o enriquecemento persoal dos que as conforman. Pero o verdadeiro cancro deste modelo, a fórmula para o seu éxito na conquista dos espazos de decisión, é unha sociedade adormecida, anestesiada, impasiva, descreida. Esa pasividade leva á impunidade e cando ésta se convirte en costume desemboca no actual panorama social e político.

Convención Nacional BNG

Nuns momentos en que se pretende transmitir unha imaxe de total derrumbamento da única forza política que fuxe do discurso homoxeneizado e presenta propostas alternativas, a celebración da Convención Nacional supoxo un soplo de aire fresco para a militancia do BNG en xeral e para os asistentes en particular. Desde a animación de Isabel Risco (Trendic Topic incluido) ata o himno galego cantado coralmente pasando pola actuación de Sés todo foi unha representación dun abrazo colectivo entre os que pensamos que a unidade de acción do nacionalismo pasa única e exclusivamente polo BNG.

Unidade, lealdade e operatividade

Estas tres verbas definían o proxecto que Alternativa pola Unidade presentaba ante o/as militantes do BNG para o seu refrrendo. Era maio do 2009. Celebrábase no Palacio de Congresos de Compostela e a pesares de ser a primeira asemblea realizada polo métido do/as delegado/as, apenas cabíamos todo/as ni Auditorio Principal.

Onte se escinificou a derradeira farsa dun reducido sector do nacionalismo que interiorizou un discurso fondamente sementado nos mesmos medios de prensa que ningunean o discurso transformador do Bloque Nacionalista Galego. Non precisaron da Sala Santiago, cun aforo de arredor de mil seiscentas persoas, co Sala Obradoiro (aforo de catrocentas persoas) chegóulles de abondo. Un grupo de militantes que representaban entorno ao dez por cento dos asistentes á XIII Asemblea Nacional, apenas hai dez días, acadaban a suficiente repercusión mediática como para compartir portada coas revoltas en Grecia ou o lanzamento do Xatcobeo.